عکس‌نوشت سه‌شنبه ٢٢ تیر ماه ١۴٠٠

می‌خواست از طرف آقای بهجت، به طلبه‌های نجف شهریه بدهد.

آقا وقتی شنید، گفت شرط دارد: اول اینکه «ایشان این اقدامش با  رضایت قلبی باشد؛ نه به‌خاطر رودربایستی...» دوم اینکه «از من اسمی  نبرند. شهریه را از طرف «اهل علمی از قم» بدهند!»
بندۀ خدا گفته بود: «این شدنی نیست؛ محل سؤال و ابهام می‌شود.»
آقا با اکراه قبول کرده بود اسمش را ببرند؛
به شرط آنکه ننویسند «العظمی»!