در حال بارگیری...
حضرت آیت الله بهجت قدس سره:
«السَّلَامُ مِنَ اللَّه عَلَیْکَ یَا ابَاعَبْدِالله؛ سلام خدا بر تو ای اباعبدالله!» یعنی چه؟ این‌طور تعبیرات زیاد است؛
[یا] «سَلَامٌ عَلَى آلِ یَاسِین؛ سلام بر آل یاسین»؛ محل و مَحمل این عبارات چیست؟
یعنی مأذون هستم به اینکه «تحیّةالله» و «سلام‌الله» را بدهم به اباعبدالله علیه‌السلام؛ [یعنی] می‌دانم خداوند راضی است که من تحیات او را بدهم به اباعبدالله علیه‌السلام؛
نه اینکه [تحیت و سلام خدا را] بدهم به خودم و بعد، از جانب خودم تحیت کنم به اباعبدالله علیه‌السلام؛ نه‌خیر!
اظهَر(آشکارتر) در این عبارت این است که «تحیةالله» به‌منزلۀ «هبةالله»(هدیۀ الهی) و به‌منزلۀ «مواهب‌الله» است. من مأذون هستم که مواهب الهیه را به مقربین درگاه خدا بدهم.
