حضرت آیتالله بهجت قدسسره:
«کونوا دعاة إلی الله بغیر ألسنتکم؛ [مردم را] با غیر زبانهایتان به خدا دعوت کنید.» (کافی، ج٢، ص٧٨)
عملتان دعوت بهسوی خدا بکنید، نه با زبانی که آیا عمل بکنیم یا نکنیم. خود آن کسی که میگوید معلوم نیست عمل بکند یا نکند. فضلاً از آن کسی که میشنود.
نه! [با گفتار نیست] با عمل است.
به آن کسانی که اعتقاد دارید به عملشان نگاه کنید، از عملشان سرمشق بگیرید. همین دعوت است.
با کسی نشستوبرخاست بکنید که همین که او را دیدید، به یاد خدا بیفتید، به یاد طاعت خدا بیفتید، نه با کسانی که در فکر معاصی هستند. انسان را از یاد خدا باز میدارند.
پس قهرا بدانید، گیر سر خودمان است، والا کار ما درست است، بلکه انسان متأمل، انسانِ عاقل، [از عمل] بدکارها هم میفهمد. نگاه میکند امروز، فردا، پس فردا، چطور شکست میخورند و هلاک میشوند، پس معلوم میشود بدی، هلاکت میآورد. از بیادبها هم آدم میتواند ادب را یاد بگیرد، فضلاً از با ادبها، از عمل آنها.