حالات اصحاب در شب عاشورا

در حالات اصحاب سیدالشهدا علیه‌السلام در شب عاشورا آمده است: «لَهُمْ دَوِیٌّ کَدَوِیِّ النَّحْل»[۱] (زمزمه‌ای همانند صدای زنبور عسل داشتند).

همچنین آمده است که ایشان: «مَا بَینَ راکعٍ وَ ساجِدٍ وَ قائِمٍ وَ قاعِدٍ»[۲] (در حالات مختلف برخی در رکوع و برخی در سجده و برخی ایستاده و بعضی نشسته [به عبادت و رازونیاز و مناجات و انس با خدا مشغول بودند]).

و در خطبۀ همام در شمار ویژگی‌های متّقین آمده است: «[أَمَّا اللَّیْلَ] فَصافّونَ أَقْدامَهُمْ تَالِینَ لِاَجْزاءِ الْقُرآنِ یُرَتِّلُونَهُ تَرْتِیلاً»[۳] (در شب [برای عبادت] پاهایشان را کنار هم قرار می‌دهند و قرآن را شمرده‌شمرده و با تدبر می‌خوانند).

[۱]. اشاره به آن است که اصحاب سیدالشهدا علیه‌السلام در شب عاشورا، به نجوا با خدا و نماز و خواندن قرآن مشغول بودند و زمزمه‌هایشان مانند صدای زنبور در صحرا می‌پیچید؛ لهوف، ص۹۴؛ بحارالانوار، ج۴۴، ص۳۹۴.

[۲]. همان.

[۳]. امالی صدوق، ص۵۷۱؛ تحف‌العقول، ص‌۱۵۹؛ نهج‌البلاغه، ص۳۰۴.