طايفه ششم (از طوایف اهل غرور): اهل تصوّف و درويشان و فريفتگان اند. و مغرورين ايشان، از هر طايفه ای بيشتر است.
جمعی از آنها صاحبان بوق و شاخ اند، که آنها را قلندران خوانند؛ که نه معنی تصوّف را فهميده اند، و نه «هرّ را از برّ» (اصطلاحی است که برای فهماندن نادانی کسی به کار می رود) شناخته اند، و نه از راه ورسم دين، ايشان را اثری [است]، و نه از خدا و پيغمبر، آنها را خبری است. روزگار خود را به گدايی و سؤال از مردم صرف نموده، و نام درويشی و ترک دنيا را بر خود بسته اند. و اين طايفه، اراذل ناس، و پست ترين طوايف عالَم اند.