سوال: بهترین نوع ریاضت چیست؟   حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره: صوم (روزه) از ریاضات مشروعه است. ماهی سه روز خیلی مؤکد است. اول و وسط و آخر [ماه‌های قمری]. همچنین کثرت صلات (زیاد نماز خواندن)، به اندازه‌ای که پای حضرت رسول صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم [در اثر ایستادن طولانی در نماز] متورم شد. معلوم است، ریاضا...

حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره: در هر فیضی، خصوصی باشد یا عمومی، داخلی باشد یا خارجی، جسمانی باشد یا روحانی، بلاکلام، واسطه [فیض] او است. فقط از ناحیه همان یک فیض (امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) است و توجه به همه ائمه علیهم‌السلام هم به او راجع می‌شود....

حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره: ائمه اطهار  علیهم‌السلام هم ترس از جهنم داشتند و هم طمع به بهشت، ولی عبادت را برای خوف و طمع نمی‌کردند. در محضر بهجت، ج١، ص٢٣   ...

حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره: اگر کسی بگوید؛ من عترت را می‌خواهم، [اما] قرآن را نمی‌خواهم، [در حقیقت] عترت را [هم] نخواسته است، عترت را [هم] ندارد. عترت و قرآن شیءٌ واحد (یک چیز هستند). این، شارح مجهولات آن برای ما است، آن [هم] شارع مجهولات این است. [بنابراین] نمی‌توانیم [از این دو] مستغنی شویم. کسی ک...

أمیرالمؤمنین علی بن ابیطالب علیه‌السلام:  الْعَفَافُ زِينَةُ الْفَقْرِ، پاكدامنی زينت فقر است، و الشُّكْرُ زِينَةُ الْغِنَى. و سپاسگزاری زينت توانگری....

آیت‌الله مصباح یزدی رحمة‌الله‌علیه: به نظر می‌آید، من مکرر این تعبیر را از مرحوم آیت‌الله بهجت‌ شنیدم، رضوان‌‌الله‌‌علیه؛ می‌فرمودند: «سؤال شد، که حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها فقط برای مردم قم شفاعت می‌کنند یا برای همه مسلمان‌ها؟  جواب دادند برای مردم قم، میرزای قمی کافی است، حضرت معصومه‌ سلام‌الله‌ع...

حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره:...

حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره: خدا می داند رحمت اهل‌بیت علیهم‌السلام و خاندان رسالت چقدر وسیع است! رحمت این‌ها، تابع رحمت واسعه الهی است! رحمت واسعه، ویراست سوم، ص٢۴٨   ...

حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره: اگر کسی درست به قرآن نگاه کند خواهد دید که قرآن موجودی غیر از موجودات[دیگر] است و اگر کسی با عینک درست به قرآن نگاه کند می‌بیند که حضرت رسول صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم و ائمه علیهم‌السلام با او مکالمه می‌کنند. نکته‌های ناب، ص٧٣   ...

پیامبر اعظم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم چون بر کسی وارد می شد، دوست نمی داشت که برای او بپاخیزند و در جمع یاران خود چنان می نشست که هرگاه نا آشنایی وارد می شد، او را نمی شناخت. بر مرکب که سوار می‌شد، پیاده ای را که در راه می دید، پشت سر خود سوار می‌کرد؛ به مجلسی که وارد می شد، هرجا خالی بود می‌نشست. او ...