۵٠٣٧. پدرى مادر پسرش را با ظلم و ستم مطلّقه و با زنى ديگر ازدواج مىکند و پسر زن مطلّقه را تا سن چهارده سالگى نگه مىدارد و پس از آن براى کارگرى در مغازهها مىگذارد. اما خداى متعال به فرزند مذکور علم و تقوى عطا نمود، علاوه بر آبرو و وجهه اجتماعى، مايحتاج زندگى هم مرحمت فرمود. پدر مذکور ثروتش را به پسر زن دوّمى مىبخشد. اکنون که درمانده و پير شده و آنها پس از قبضه کردن ثروتش به او اعتنايى نمىکنند، مىخواهد به پسر زن مطلّقهاش تحميل شود و مخارجش را از او بگيرد. آيا چنين شخصى درباره چنين پدر ستمکارى باز هم مسؤوليتى دارد؟
ج. پدر واجب النفقهى فرزندان است و در صورت فقر پدر و تمکن فرزند بين فرزندان همسر اوّل يا دوّم، فرقى نمىکند.
