ج. آن‌ها را منع کند و اگر ادامه دادند، فرزند بايد به وظيفه‌ى خود مثل ساير موارد تحقق غيبت رفتار کند، هم چون دفاع از فرد غيبت شونده و ترک مجلس غيبت و مانند آن.

ج. در صورت وفات پدر، حضانت مخصوص مادر است؛ اما در صورت ازدواج او تأمل است، احتياط در رعايت رضايت صاحب حقى است که حق او از حق پدر و مادر متأخر است.

ج. اگر بين نزديکى و زايمان حداقل شش ماه هلالى ـ که کم‌ترين مدت حمل است ـ فاصله شده باشد، نيز بيشتر از نه ماه فلاصله نشود، فرزندى که از زن متولد مى‌شود، ملحق به شوهر است.

ج. پدر واجب النفقه‌ى فرزندان است و در صورت فقر پدر و تمکن فرزند بين فرزندان همسر اوّل يا دوّم، فرقى نمى‌کند.

ج. در فرض سؤال، حقّ حضانت ساقط است.

ج. اجازه لازم نيست، ولى بايد سبب ايذا پدر نشود.

ج. اگر حضانت بر او باشد، مشکل است.

ج. در صورتى که موافقت با آنان با فعل واجب يا ترک حرامى منافات داشته باشد.

ج. ولد از فعل حرام است؛ ولى ملحق به آن‌ها است.

ج. خير، واجب نيست.