ج. پدر نمى‌تواند و دختر بايد عقد را اجازه کند.

ج. اگر طيب خاطر منظور است، آن شرط صحت نيست؛ بلکه اگر در اين حد راضى بوده که روابط زناشويى ايشان شرعى باشد، همان براى اجازه‌ى عقد کافى است.

ج. با فرض مزبور مثل سايرين هستند.