ج. تا از بهبهان اعراض نکرده‌ايد، آن جا وطن دوم شما محسوب مى‌شود.

ج. اگر بيشتر شب را در محلّ اقامت باشد، اشکال ندارد.

ج. اگر در حال ترديد است، نمى‌تواند قصد کند به خلاف احتمالات غير قابل اعتنا، که با وجود آن مى‌توان قصد کرد.

ج. اين علم اجمالى تبديل به علم تفصيلى به باطل شدن نماز عصر و شک ابتدايى به بطلان نماز ظهر مى‌شود. زيرا يا اين‌که سبب بطلان در عصر بوده يا در ظهر، که با بطلان ظهر مى‌بايست نماز عصر را شکسته مى‌خوانده که تمام  خوانده است؛ پس نماز عصر به هر حال باطل بوده، ولى در بطلان ظهر فقط شک دارد و يقين به بطلان ندارد. و چون شک پس از فارغ شدن از نماز است، محکوم به صحّت مى‌باشد. پس بايد نماز عصر را تماما اعاده کند و نمازهاى بعدى در اين محل را هم تا نرفته تمام بخواند.

ج. مى‌تواند در مجموع دو محل قصد اقامت کند.

ج. چنان‌چه قسمت عمده‌ى روز را در محلّ اقامت باشد و شب را در محل اقامت به سر برد، قصد عشره محقّق مى‌شود، هر چند هر روز برود.

ج. اگر به نحو غفلت از امر واضح نزد او بوده که مى‌تواند با اندک التفات و توجه زايل شود، قصد اقامت وى محقق نمى‌گردد، اما اگر به نحو نسيانى و فراموشى بوده که احتمال دارد تا پايان ده روز يادآور و متذکر نشود، قصد اقامتش محقّق شده است.

ج. حکم سفر مجدّد را دارد و مضرّ به قصد اقامت است.

ج. تمام مى‌خواند؛ همان طورى که پنج روز قبل هم تمام بود؛ هر چند بر او واجب نبود.

ج. تمام است.