ج. اگر به نحو غفلت از امر واضح نزد او بوده که مى‌تواند با اندک التفات و توجه زايل شود، قصد اقامت وى محقق نمى‌گردد، اما اگر به نحو نسيانى و فراموشى بوده که احتمال دارد تا پايان ده روز يادآور و متذکر نشود، قصد اقامتش محقّق شده است.