ج. اگر با نمازگزاران مزاحمت نداشته باشد و با اذن متولّى باشد، به خودى خود مانعى ندارد.

ج. اگر آن حيوان معمولاً مأکول اللّحم است مثل شتر و گاو و گوسفند، فاعل اين کار بايد به هر طور که شده بر آن حيوان مستولى شود و توضيح دادن و آشکارا کردن شرط نيست، سپس آن را ذبح کند و بسوزاند و پولش را به صاحبش بدهد،  به خلاف اسب و الاغ که تنها حکم فروختن در شهر ديگر دارند، نه ذبح و احراق.

ج. اهل کتاب هم، حکم ساير کفّار را دارند.

ج. بنابر احتياط واجب، بايد از آن خوددارى کنند.

ج. خير.

ج. آن چه بعد از وطى به وجود آمده است، حرام است نه آن چه سابق بر وطى وجود داشته است، حتى حمل بنابراظهر و اما تغذيه از او موجب حرمت نمى‌شود.

ج. خوردن آب آن حرام نيست.

ج. اگر ضرر شخصى نداشته باشد، جايز است.

ج. اگر ضررى نداشته باشد، اشکال ندارد.

ج. منظور، نسل متولد شده پس از وطى است، حتى حمل به وجود آمده پيش از وطى حلال است و اگر حمل مشکوک شد ـ که پيش از وطى محقق شده يا پس از آن ـ باز هم محکوم به حلّيّت است.