ج. مانعى ندارد و ممکن است مرتبه‌اى از کراهت ثابت باشد.

ج. نوشيدن آن حرام است و تناول اعم از نوشيدن است و با الغاى خصوصيّت، ميزان حرمت، استعمال مسکر و مست کردن با اختيار است، حتّى لزوم حدّ شرابخوارى نيز در اين صورت محتمل است، که احتياط در حدّ است.

ج. آن چه ذکر شد، منافاتى با حلال بودن گوشت ماهى صيد شده ندارد.

ج. اگر اطمينان دارد که از قبر مطهّر آن حضرت يا از اطراف آن برداشته شده، به نيّت شفا به اندازه‌ى يک نخود اشکال ندارد.

ج. اشکال ندارد.

ج. اگر ضررآور باشد، جايز نيست.

ج. اگر با شراب تماس پيدا کند يا با لب‌هاى او که متنجس به شراب است برسد، نجس است.

ج. اگر احتمال دارد حيات آن تا زمان خارج نمودن ماهى حامل از آب و بقا داشته، اظهر حليّت آن است و احوط حرمت است.

ج. مظنون اين است که خوردن تربت حضرت رسول اکرم ـ صلّى‌اللّه‌عليه‌وآله‌وسلّم ـ و ساير ائمه طاهرين ـ عليهم‌السّلام ـ براى شفا، در اين حکم مثل تربت امام حسين ـ عليه‌السّلام ـ باشد؛ اگرچه احوط اين است که آن را در آب مخلوط کنند به طورى که مستهلک شود.

ج. موارد آن مختلف است و فى الجمله اثر وضعى خود را دارد.