ج. در هر زمانى که روزه در آن ايام صحيح است اعتکاف نيز جايز و صحيح است و بهترين اوقات اعتکاف ماه رمضان و برترين اوقات رمضان دهه‌ى آخر آن است.

ج. اعتکاف در مسجد جامع هر شهرى صحيح است.

ج. ظاهرا اگر بوييدن صادق نباشد، حرام نيست.

ج. بلى، باطل مى‌شود.

ج. قصد عبادت هم لازم است.

 ج. مسجديّت يا جزئيت براى آن به علم يا شيوع مفيد علم يا اطمينان يا به بيّنه يا به حکم حاکم شرع ثابت مى‌شود و در خبر دادن عدل واحد تأمّل است و مسجد جامع مسجدى است که اکثر اهالى شهر در آن جا نماز مى‌خوانند؛ هر چند از آن محل هم نباشند.

ج. اگر براى غلبه بر خصم و امر باطل باشد جايز نيست و اگر به قصد اظهار حق و ردّ کردن فرد مقابل از خطا باشد، مانعى ندارد.

ج. محرمات اعتکاف هر چند روزه را باطل نکند، اعتکاف را باطل مى‌کند بنابر احتياط؛ ولى در غير جماع، ترک احتياط نشود به اين که تمام کند و قضا کند؛ و باطل کردن محرمات در صورتى است که از روى عمد باشد نه سهو و  غفلت، و محرّماتى که جزو محرّمات اعتکاف نيست، ضرر به صحّت اعتکاف نمى‌زند.

ج. به اين معنا است که از اوّل مى‌تواند شرط کند که هر وقت خواست، چه با عروض مانع يا عدم آن از اعتکاف دست بردارد، هر چند در روز سوّم هم باشد.

ج. بايد عنوان مسجد جامع صدق کند.