ج. بايد مهر را روى چيز بلندى گذاشته و طورى پيشانى را بر آن بگذارد که بگويند سجده کرده است؛ ولى بنابر احتياط کف دست‌ها و زانوها و انگشتان پا  را به طور معمول به زمين بگذارد و کسى که هيچ نمى‌تواند خم شود، براى سجده بايد سر را به قصد سجده خم کند و براى بر خواستن از سجده سر را بلند نمايد.

ج. نمازهايش صحيح است.

ج. محلّ اشکال است و اگر اتّفاقا شنيد، پس از ايماء براى آن، سجده را بنابر احوط وضعا بعد از نماز انجام دهد و اگر فوريّت عرفى آن فوت نشود، تکليفا هم اشکال ندارد.

ج. بايد بنشيند و تشهد را بخواند و بقيه نماز را مطابق معمول خوانده و پس از تمام کردن نماز، دو سجده سهو براى ايستادن بى‌جا و دو سجده سهو براى قرائت يا تسبيحات زيادى در صورتى که خوانده باشد، به جا آورد.

ج. بله، صحيح است.

ج. اگر براى ادب دست‌ها را روى هم بگذارد، بنابر احوط بايد نماز را دوباره بخواند.

ج. معصيت کرده است؛ ولى نمازش صحيح است.

ج. در صورتى که مقدمه خنديدن به اختيار و توجه او بوده است، بنابر اظهر نمازش باطل است وگرنه باطل بودن نماز مطابق احتياط است که نماز را تمام کرده و بعد از روى احتياط دو مرتبه اعاده نمايد.

ج. اشکال ندارد.

ج. بعد از نماز سجده‌ى آن را به جا آوريد.