ج. موارد، مختلف است، مثلاً اگر عذر او تنگى وقت باشد و وضو يا غسل به نيت نماز بگيرد، غسل و وضوى او باطل نيست يا در بعض موارد ديگر مثل اين که جواز تيمم از باب رخصت باشد نه عزيمت[1] و توضيح آن در جامع المسائل آمده است.

[1]. رخصت يعنى جواز؛ عزيمت يعنى وجوب.

ج. اگر تمکن از وضو دارد، بايد على‌الاحوط وضو بگيرد و تيمّم بدل از غسل هم بکند و اگر متمکن از وضو نيست، يک تيمّم بکند به قصد مافى‌الذمّه، مردد بين اين که بدل از غسل باشد يا بدل از وضو، اين در صورتى است که غسل واجب او براى جنابت بوده و اگر براى غير جنابت بوده، دو تيمّم مى‌کند؛ يکى بدل از وضو و يکى بدل از غسل، احتياطا.

ج. بنابر احتياط واجب، زدن دست لازم است.

ج. چيزهايى که وضو را باطل مى‌کند، تيمّم را هم باطل مى‌کند و هم چنين بعد از زايل شدن عذرى که موجب تيمّم شده است، تيمّم باطل مى‌شود.

ج. بله، شرط است.

ج. در فرض سؤال اگر تيمّم او مشروع بوده نمازى که با آن خوانده صحيح است ولى با دست‌يابى بر آب گرم تيمّم باطل شده و براى نمازهاى بعد، بايد تحصيل طهارت کند (وضو يا غسل کند).

ج. تمام انگشتان حکم کف دست را دارند.

ج. اگر انسان مکلّف از گفته‌ى پزشک، احتمال ضرر بدهد، بايد تيمّم کند.

ج. اگر براى تنگى وقت تيمّم کرده يا با داشتن آب براى نماز ميّت يا خوابيدن تيمّم کرده، نمى‌تواند وارد مسجد شود و در غير اين موارد تا وقتى که تيمّم و عذر او باقى است مى‌تواند، و در صورت اخير با باطل شدن تيمّم بايد فورا از مسجد خارج شود.

ج. تيمم فقط بر مصاديق زمين جايز است، ولى سجده بر گياهانى که خوردنى و پوشيدنى نيست هم جايز است.