ج. اگر براى آن که نامحرم او را نبيند، ناچار شود رو به قبله يا پشت به قبله بنشيند، بايد رو به قبله يا پشت به قبله بنشيند.

ج. فرد غير بالغ تکليف ندارد و بالغين بايد مراعات کنند. و در اين‌گونه موارد براى تغيير بنا اقدام کنند.

ج. چون عين بول با آب ريختن زايل مى‌شود، ذکر مطلب فوق براى تذکر اين است که شستنى که زايل کننده عين بول است با شستنى که پاک کننده محل است و اين دو از نظر حکم متفاوت هستند، اشتباه نشود و بول پس از خشک شدن، اگر جرمى از آن نماند، زوال عين آن مى‌شود.

ج. آن‌چه ذکر شد، مجوّز هتک نيست و تطهير آن ممکن است به اجراى آب زياد متصل به کر، به گونه‌اى سکه را احاطه کند و اگر مسير آن متصل به فاضلاب شهرى است، از محل ابتلاى او پس از تطهير مذکور خارج مى‌شود.

ج. اگر معرضيّت براى مفسده دارد، اشکال دارد.

ج. بلى، و ميزان صدق عرفى استنجا است.

ج. از جمله آدابى که بهتر است رعايت شود آن است که در وقت داخل شدن، پاى چپ را پيش گذارند و در هنگام خروج پاى راست را اوّل بيرون نهند و نيز گفتن «بسم‌اللّه‌» و دعاهاى وارد شده نيز مستحب است. هم‌چنين خوب است هنگام تخلى سر پوشيده باشد و مستحب است در پايان تخلى، مردان استبراء نمايند. (جهت توضيح بيشتر در اين رابطه به مسأله‌ى ٨٣ تا ٨۵ رساله مراجعه شود.)

ج. يک مرتبه به صورت مستمر کفايت مى‌کند، به صورتى که بعد از زوال عين نجاست، آب بر آن جريان پيدا کند؛ بنابر کفايت يک مرتبه آب ريختن در تطهير خصوص مخرج بول با آب قليل، که در مسأله‌ى ٧١ رساله توضيح داده شده است

ج. خير، اشکال ندارد.

ج. در موردى که مستند به ابتلاء او است، تذکر بدهد.