ج. بهتر است متعدد باشند.

ج. استبراء درباره‌ى زنان نيست و سزاوار است که بعد از بول اندکى آرام گيرند و تنحنح نمايند و فرج خود را به طرف عرض، فشار دهند. و تمام رطوبت‌هاى مشتبهى که از آنان خارج مى‌شود، پاک است و نقض کننده طهارت نمى‌باشد.

ج. هر گاه با سنگ و کلوخ و مانند اين‌ها غايط را با شرايطى که در مسأله‌ى ٧۴ رساله ذکر شده، برطرف کنند، بنابر اظهر مخرج پاک مى‌شود و نمازخواندن مانعى ندارد و چنان چه چيزى هم به آن برسد، نجس نمى‌شود و ذره‌هاى کوچک و لزوجت محل، اشکال ندارد، مگر اين که آن مقدارى که معمولاً به وسيله سنگ و کهنه از بين مى‌رود، باقى بماند

ج. اگر پس از استبرا رطوبت مشتبه خارج شود، محکوم به طهارت است، واللّه‌ العالم.

ج. فشاردادن در تطهير با آب کثير، لازم نيست؛ اما دست کشيدن محل بول نقشى جز ازاله‌ى عين نجاست ندارد.

ج. مراد از عورت ـ در باب تخلى ـ در زن قُبُل و دبر او به تنهايى است و در مرد قُبُل و دُبُر و بيضتين او است و قسمت‌هاى ديگر عورت محسوب نمى‌شود، هر چند موهاى روييده شده‌ى اطراف آلت، بهتر است پوشانده شود، همان گونه که مستحب است از ناف تا ساق پوشيده شود؛ بلکه بهتر است هنگام تخلى در مکانى قرار گيرد که اصلاً کسى او را نبيند.

ج. اگر براى آن که نامحرم او را نبيند، ناچار شود رو به قبله يا پشت به قبله بنشيند، بايد رو به قبله يا پشت به قبله بنشيند.

ج. فرد غير بالغ تکليف ندارد و بالغين بايد مراعات کنند. و در اين‌گونه موارد براى تغيير بنا اقدام کنند.

ج. چون عين بول با آب ريختن زايل مى‌شود، ذکر مطلب فوق براى تذکر اين است که شستنى که زايل کننده عين بول است با شستنى که پاک کننده محل است و اين دو از نظر حکم متفاوت هستند، اشتباه نشود و بول پس از خشک شدن، اگر جرمى از آن نماند، زوال عين آن مى‌شود.

ج. آن‌چه ذکر شد، مجوّز هتک نيست و تطهير آن ممکن است به اجراى آب زياد متصل به کر، به گونه‌اى سکه را احاطه کند و اگر مسير آن متصل به فاضلاب شهرى است، از محل ابتلاى او پس از تطهير مذکور خارج مى‌شود.