[اگر] کسی از اینجا معرفت پیدا کند، میفهمد [که] مسئله ظهور و غیبت امام [اینطور است که] ما [امام زمان علیهالسلام را] نمیبینیم [ولی] او ما را میبیند؛ ما کلامش را نمیشنویم، [اما] او کلام ما را میشنود. ما معرفتمان ناقص است و الّا آنها [ائمه علیهمالسلام] که ما را میبینند.
...
علت تأکید حضرت زهرا علیهاالسلام در این وصیت مهمّ خود به علی علیهالسلام که: «إِدْفِنی لَیلاً؛ مرا شبانه دفن کن»۱ و اینکه راضی نیستم کسانی که به من ظلم کردهاند در تشییع جنازهام حاضر شوند، و اگر توانایی عمل به آن را نداری، به زبیر وصیت کنم؛ زیرا او هم با من خویش است و هم توانایی آن را دارد؛ تمام این...
علما، مرزداران عقیده امتاند. آنهایند که با جهاد و اجتهادشان، با تدبیر و تقوایشان، راه را بر دزدان دین و دشمنان ایمان میبندند و مؤمنان را به سلامت به مقصد قیامت میرسانند. فقیه عارف آیتالله شیخ محمدتقی بهجت رضواناللهتعالیعلیه به حق، یکی از این بزرگمردان بود که عمر شریفش را جز به رضای خدا نفروخ...
اینکه حضرت زهرا علیهاالسلام بعد از آن همه مظلومیت، در حال احتضار وصیت نمود که شبانه دفن گردد،۱ کار عجیبی بود که نظیر کار پیغمبران علیهمالسلام است؛ زیرا کار کسیکه نزاع کند و مغلوب شود و کشته و شهیده گردد و علیه او قضاوت بشود و آن همه بلاها را ببیند، و بااینحال راهی را پیدا کند که خود را مثل غالب ج...
... مؤید باشید انشاءالله، مقبولالزیاره باشید انشاءالله، محفوظ باشید انشاءالله از آفات دنیویه و اخرویه و ظاهریه و باطنیه. معصوم [و] محفوظ باشید از شر شیاطین انس و جن، دور باشید انشاءالله....
باید همۀ ما متوجه و ملتفت باشیم که هدف از خلقت، عبودیت است برای همۀ بشر. باید بدانیم که این یک کلمه «إِلّا لِیَعْبُدُونِ»۱، معنایش این است که هرچه هست و نیست، در همین عبودیت خداست. هرچه هست و نیست، در تحصیل رضای خداست؛ در اعتقادات و در عملیات....
ما [آنحضرت را] نمیبینیم [ولی] او ما را میبیند.
ما کلامش را نمیشنویم [ولی] او کلام ما را میشنود.
ما معرفتمان ناقص است؛ ما عینکمان یک تاری دارد و الّا آنها که ما را میبینند.
...
در خلوتمان با خدا، تضرّعاتمان، توبهمان، نمازهایمان، عباداتمان، مخصوصاً [در] دعای شریف «عَظُمَ الْبَلاءُ وَ بَرِحَ الْخَفَاءُ»۱ اینها را بخوانیم [و] از خدا بخواهیم برساند صاحب کار [حضرت ولیعصر علیهالسلام] را. با او باشیم. حالا هم اگر رساند که رساند؛ اگر نرساند، دور نرویم از او؛ از رضای او دور نروی...
حضرت آیتالله سید حسین طباطبایی بروجردی در سال ١٢٩٢ق./١٢۵۴ش. در بروجرد متولد شد. در هفت سالگی به مکتب رفت، ولی چون فهم و هوش او از بقیه کودکان مکتب بیشتر بود، پدر ایشان که خود اهل علم بود، فرزند را به حوزه علمیه بروجرد آورد. سید حسین تا هجدهسالگی در بروجرد بود و تحصیلات را در همانجا ادامه داد و پ...