مادرم که به رحمت خدا رفت، پدرم تنها شد. کاری هم نمی توانستم بکنم. چون من ساکن آن شهر نبودم. به آقا ماجرا را گفتم. گفتند: «بروید پیش پدرتان. مشکلی نیست. از همانجا درستان را ادامه دهید. ولو با یک نوار صوتی». (براساس خاطره یکی از شاگردان) ذکرها فرشته اند، ص٨٨ ...

امام صادق علیه السلام: خداوند عزوجل می فرماید: کسی که بندۀ مؤمن مرا خوار کند، آگاه باشد که به جنگ من آمده؛ و کسی که بندۀ مؤمن مرا بزرگ بدارد، از خشم من در امان باشد. وسائل الشیعه، ج١٢، ص٢۶٩ ...

سؤال: برای رفع سوءظن چه کنیم؟ جواب: سوءظن به اَعدَی الأَعداء (دشمن ترین دشمنان) که دشمن داخلی و نفس است، شاغل و مانع از سوءظن به غیر است. به سوی محبوب، ص۶٩و٧٠ ...

امام صادق علیه السلام: آفت دين، حسد و خودبزرگ بينی  و فخرفروشی است. وسائل الشیعه، ج ١۵، ص٣۶۶   ...

سؤال: آيا اگر هنگام انجام عملی  انسان عطسه كند، لازم است صبر كرده و از انجام آن عمل منصرف گردد؟ جواب: خير، لازم نيست. ...

«من، خود و دیگران را به از دست دادن این لحظه ها[ی عمر] متذکر می شوم و خود و دیگران را به غنیمت شمردن اوقاتی که می توان قبل از پیش آمد حوادث و رخدادهای روزگار، از عنایات الهی برخوردار گردید، سفارش می کنم». اقبال الاعمال، ج٢، ص ۵٢۴ ...

طايفه ششم (از طوایف اهل غرور): اهل تصوّف و درويشان و فريفتگان اند. و مغرورين ايشان، از هر طايفه ای  بيشتر است. جمعی  از آنها صاحبان بوق و شاخ اند، که آنها را قلندران خوانند؛ که نه معنی  تصوّف را فهميده اند، و نه «هرّ را از برّ» (اصطلاحی  است که برای  فهماندن نادانی  کسی  به کار می  رود) شناخته اند، ...

مقید بودم که برای هر سفری از ایشان باید اجازه بگیرم. بیست وپنج سال به همین شکل، اجازه گرفتم و رفتم. اغلب سفرهای تبلیغی بود. یک بار آمدم و گفتم: «حاج آقا! مردم می گویند بیایید اینجا زندگی کنید، اینجا نیاز است. به نظر شما چه کنم؟». آقا گفتند: «نه! همین محرم و صفر بس است». (براساس خاطره یکی از شاگردان)...

امام صادق علیه السلام: هیچ مؤمن فقیری را کوچک و خوار نکنید، که هر کس مؤمنی را کوچک و خوار کند، خداوند او را کوچک کند و پیوسته دشمن سرسخت او خواهد بود، تا آنکه از آن کارش دست بردارد یا توبه کند. وسائل الشیعه، ج١٢، ص٢۶٧ ...

حضرت آیت الله بهجت قدس سره: سپاس گزاری از نعمت به معنای طاعت خداست که موجب افزایش نعمت می شود. کفران نعمت هم به معنای عصیان الهی و موجب عذاب از ناحیۀ اوست. در محضر بهجت، ج١، ص ٣۵٩   ...