حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره: آن چه در همۀ این رؤسای ضلالت و فساد، بالفعل است، در هر کدام از ما که خدا معصومش نکند و خدا او را حفظ نکند، بالقوّه است. و الّا آیا می‌توان گفت: «آنها از جهنّم آمده‌اند و ما از بهشت»؟! همه چیز ممکن است ؛ غیر از کسی که در مرتبه اول از شرّ خودش به خدا پناه ببرد و در مرتبه بع...

برای روز اول ماه ربیع‌الثانی دعایی نقل شده است. یکی از اعمال مشترک اول ماه‌های قمری، نماز اول ماه است. سید، برای اول ماه نمازی دو رکعتی ذکر فرموده که در رکعت اول آن، حمد و سپس سی بار سوره توحید و در رکعت دوم آن، حمد و سپس سی بار سوره قدر خوانده می‌شود. سلامتی از حوادث روزگار در طول ماه، از آثار این ...

آیت‌الله بهجت قدس‌سره: اهم مقدمات انتظار فرج را که توبه و طهارت از گناهان است، تحصیل کنیم. درمحضر بهجت، ج٣، ص٢٨٠ ...

حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره:...

حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره:   خدا کند علوم و معارف ما مثل نهری که به دریا متصل است، یک نحو ارتباط – ولو به صورت یک نخ باریک – با منبع و سرچشمه اتصال داشته باشد! وگرنه یک حوض پر آب هم بدون ارتباط و اتصال با سرچشمه، فایده و دوام و تازگی ندارد! در محضر بهجت، ج۲، ص۲۵۷   ...

از امام صادق علیه‌السلام روایت است که فرمود: همانا در روز قیامت یکی از کسانی که عذابش از دیگران سخت‌تر است، کسی است که عدالتی را ستوده است، اما به غیر آن عمل کرده است. وسائل‌الشیعه، ج۱۵، ص۲۹۶ ...

سؤال: آيا بلند گذاشتن ناخن در وضو اشکال ايجاد مى‌کند؟   حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره: اشکال ندارد، فقط بايد به زير آن قسمت‌هاى بلند از ناخن، آب برسد.   ...

شخصی از حضرت آیت الله العظمی بهجت درخواست دستوری فرمودند. آقا که همیشه مشغول ذکر بودند، سر بلند کردند و فرمودند :«تا می‌توانید گناه نکنید» سپس سر به زیر انداختند و مجدّداً مشغول ذکر شدند. بعد از چند لحظه سر بلند کردند و فرمودند: «اگر احیاناً گاهی مرتکب شدید سعی کنید گناهی که در آن حقّ‌الناس است نباش...

مرز مهران بسته شده بود و بعد از چند روز سرگردانی، کربلا ندیده برگشتند. پیغام داده بود: «بگویید قبل از اینکه برگردند قم، اول بروند زیارت حضرت عبدالعظیم علیه‌السلام که ثواب زیارت امام حسین علیه‌السلام را بگیرند.» به شیوه باران، ص۵٣   ...

حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره: خوردن غذای شبهه‌ناک و نیز خوردن غذای کسی که از حرام پرهیز ندارد، هر چند جایز است، ولی انسان را مریض١ و از عبادات محروم می‌کند و یا سبب سلب توفیق می‌شود.   [۱]. ظاهرا مراد بیماری روحی و معنوی است. هر چند ممکن است مقصود اعم از بیماری روحی و جسمی باشد. در محضر بهجت، ج٢، ص۲۴۶...