ج. اگر طيب خاطر منظور است، آن شرط صحت نيست؛ بلکه اگر در اين حد راضى بوده که روابط زناشويى ايشان شرعى باشد، همان براى اجازه‌ى عقد کافى است.

ج. طبق نظر مرجع مرد عمل کنند.

ج. با فرض مزبور مثل سايرين هستند.

ج. خير، ولى مى‌تواند زن را وکيل کند که از طرف زوج طلاق دهد.

ج. اگر پدر و جد پدرى غايب باشند، به گونه‌اى که نشود از آنان اذن گرفت و ازدواج براى دختر لازم باشد، يا در ازدواج نکردن ضرر يا مشقت شديدى باشد و هم‌چنين اگر پدر يا جد پدرى از ازدواج با کسى که هم‌کفو اوست، با وجود تمام مقدمات و شرايط ممانعت کنند و او نيز به ازدواج تمايل دارد و ازدواج هم به مصلحت او باشد، با اجتماع تمام شرايط مى‌تواند ازدواج نمايد.

ج. مانعى ندارد.

ج. اذن پدر دختر باکره، تکليفا لازم است.

ج. بله، مشکل مى‌شود.

ج. تا حدى که براى فرزند مصلحت داشته باشد و مفسده‌اى نداشته باشد.

ج. اگر زوجين کاملاً مشخص شوند، عقد صحيح است.