ج. بله، مى‌توانيد اين کار را بکنيد.

ج. به نيّت امر فعلى و ما فى الذمّه.

ج. فرزند نمى‌تواند زکات خود را در محدوده‌ى نفقه واجبه، به آن‌ها بدهد، و در غير آن مانعى ندارد.

ج. خير، نمى‌تواند اين کار را بکند.

ج. احتياط مستحب است که به سيّد ندهند؛ ولى زکات جايز نيست.

ج. بله، بايد تمام آن‌ها را بدهد؛ هر چند به تدريج باشد يا اگر ندارد، آن را وصيت کند.

ج. کسى که سيّد است، نمى‌تواند از غير سيّد زکات بگيرد. (مسأله‌ى ١۵۴٢ رساله).

ج. اگر کنار هم نگذاشته، احتياط مستحب آن است که بعدا قضا کند؛ ولى اظهر اين است که زکات فطره ديگر بر او واجب نيست، ولى معصيت کرده است.

ج. ظاهرا از غير واجبات، واجب النّفقه مى‌تواند اداى زکات کند و لازم نيست بگويد زکات است.

ج. چون زکات اوّلاً به عين مال تعلق مى‌گيرد به همين جهت اولويت لزوميه دارد، (مسأله‌ى ١۴٧٨ رساله).