ج. بله، مى‌تواند.

ج. بله، مى‌توان، (مسأله‌ى ١۵۵٠ رساله).

ج. اگر در شهر خودش مستحق پيدا شود، مى‌تواند زکات را به روستا ببرد؛ ولى مخارج بردن به آن محل را بايد خودش بدهد، و اگر زکات تلف شود، ضامن است؛ مگر آن که به درخواست حاکم شرع برده باشد.

ج. جايز نيست، مگر بعد از جداکردن مقدار زکات يا اداى آن از مال ديگر وگرنه معامله نسبت به آن مراعى است.

ج. بله، مى‌توانيد اين کار را بکنيد.

ج. به نيّت امر فعلى و ما فى الذمّه.

ج. فرزند نمى‌تواند زکات خود را در محدوده‌ى نفقه واجبه، به آن‌ها بدهد، و در غير آن مانعى ندارد.

ج. خير، نمى‌تواند اين کار را بکند.

ج. احتياط مستحب است که به سيّد ندهند؛ ولى زکات جايز نيست.

ج. بله، بايد تمام آن‌ها را بدهد؛ هر چند به تدريج باشد يا اگر ندارد، آن را وصيت کند.