ج. مى‌توان، ولى تنها بايد از آن در نشر کتب دينى استفاده کرد.

ج. به وصيّت‌نامه‌ى دومى بايد عمل شود.

ج. اگر مى‌توانست وصول کند و نکرد، ضامن است و تفاوت بين دو زمان را احتياطا ضامن است.

ج. معامله صحيح است.

ج. اگر علامت‌ها و نشانه‌هاى مرگ ظاهر شد، اگر نياز به وصيت کردن باشد لازم است.

ج. اگر معلوم است که وصيت به تمام ثلث شده و ذکر موارد از باب تعدّد مقصود بوده است، زيادى آن بايد در امور خيريه مصرف شود و اگر معلوم نيست و احتمال دارد منظورش اخراج از ثلث بوده نه وصيت به تمام ثلث، با اجازه ورثه در امور خيريّه مصرف شود.

ج. ظاهرا فقط در ثلث طلاها حق وصيّت دارد و زايد از آن مال ورثه است؛ مگر  نماز و روزه‌اى که خودش تعيين نموده که از اصل مال اخراج مى‌شود بنابر اظهر، و هم چنين اگر ورثه وصيت او را اجازه داده‌اند، ديگر نمى‌توانند برگردند.

ج. جايز است، زيرا وصيت او براى نفى افضل اطلاق ندارد، بلکه بايد در محل پايين‌تر و کم‌تر از وصيت نباشد و احتياطا در همانند هم نباشد.

ج. خير، اگر هيچ حقّى از حقوق الهى و مردمى بر او نيست و يا امانتى که نتوانسته ردّ کند نزد او نيست لازم نيست؛ بلکه مستحب است.

ج. صحيح است و تا وقتى که صغير بالغ نشده است، مادر در تصرّف مستقلّ است.