ج. اگر منظور انجام کار مورد رضايت خدا بوده است، نه واجب قراردادن کارى که مورد رضاى خدا است بر خود، اين نذر شرعى نيست.

ج. اگر نذرى از تمام جهات مرجوح شد، لازم نيست به آن عمل شود، اما در فرض سؤال، به صورت‌هاى غير مرجوح در رابطه با آن نذر عمل کند.

ج. نذر آن است که انسان ملتزم شود کار خيرى را براى خدا به جا آورد يا کارى را که نکردن آن بهتر است، براى خدا ترک کند.

ج. مانعى ندارد.

ج. در موارد اطمينان به رضايت حضرت ـ عجّل‌اللّه‌تعالى‌فرجه‌الشّريف ـ مانعى ندارد.

ج. اگر صيغه‌ى شرعيّه‌ى نذر را نخوانده‌اند وظيفه‌اى ندارند و اگر با صيغه، نذرهايى را منعقد نموده‌اند، وفاى به همه‌ى آن‌ها لازم است.

ج. بايد زيارت عاشورا را با صد لعن و صد سلام بخواند.

ج. از آن جهت که سبب واجب نمودن امور غيرواجب براى انسان مى‌گردد، کراهت دارد و منافاتى با رجحان و استحباب آن از جهات ديگر ندارد، به نحوى که در جاى خود توضيح داده شده است.

ج. در فرض مزبور، نذر به روزه تعلّق گرفته است و بايد روزه بگيرد و اگر روزه نگرفت، از نذر تخلّف نموده و کفاره دارد.

ج. به مسأله‌ى ٢١٣٧ و ٢١٢١ رساله رجوع شود.