ج. آن‌چه در ذمّه‌ى انسان، از اموالى باشد که نمى‌تواند به صاحبانش برساند، صدقه آن‌ها با تشخيص مکلّف و مسؤوليّت او انجام داده مى‌شود.

ج. اگر راه به دست آوردن حق به اين امور منحصر باشد، ضامن است.

ج. اگر ثابت شود که چاه به اصل قنات خسارت مى‌زند، در آن چه صاحبان قنات استحقاق دارند، از مسببين آن به مقدار خسارت حقّ مطالبه دارند.

ج. وطى‌کننده ضامن است و بايد به هر گونه‌اى که باشد آن حيوان را از صاحبش بخرد و آن را پس از ذبح، بسوزاند و ضامن گوشت آن حيوان نيز هست؛ زيرا سبب حرمت آن شده است، که البته پس از ذبح اولاد، استفاده از پوست و پشم آن‌ها جايز است.

ج. اگر بدون عذر وسايل را نياورد، ضامن ضررى است که صاحب کار متحمّل شده است و اگر معذور بوده، ضامن نيست.

ج. اگر شاهد حالى براى رضايت صاحب دمپايى نداريد، نمى‌توانيد در آن تصرف کنيد.

ج. در حدّ متعارف مانعى ندارد و ضمان در صورت صدق اضرار و تعدّى به عابرين است.

ج. بله، ضامن هستند.

ج. اگر خطايى واقع نشده بوده، کسى ضامن نيست.

ج. اگر از موارد تملّک نيست، نمى‌تواند.