ج. در صورت تحقق شرايط ديگر، امر به معروف و نهى‌ازمنکر واجب است.

ج. اگر منکر ديگر بر وجه محرّم است، خير، جايز نيست.

ج. تا حدّ اطمينان به عدم تأثير لازم است؛ با وجود ساير شرايط.

ج. از بين بردن وسايل گناه با قدرت و عدم خوف ضرر و خطر، بر همه لازم است و مقصود، فقط از بين بردن امکان استفاده‌ى از آن در حرام است.

ج. خير.

ج. خير، جايز نيست.

ج. با رعايت مسايل شرعى مى‌تواند.

ج. در موقع حرج بايد استماع نکند (گوش ندهد) و سماع (به گوش خوردن صدا) اشکال ندارد.

ج. جايز است، خصوصا در مراحل آخر، که به انجام واجب و ترک معصيت نزديک‌تر است که اگر تأديب نشوند، در بعضى از موارد منجر به ترک واجبات و انجام گناهان از طرف آن‌ها مى‌شود.

ج. با تحقق شرايط امر به معروف و نهى از منکر با موارد ديگر فرق نمى‌کند.