ج. اگر همراه بول منى خارج نشود، غسل بر او واجب نمى‌شود.

ج. بنابر احتياط واجب رعايت ترتيب در هر عضو لازم است، به اين صورت که از بالا شروع کند و به قسمت‌هاى پايين عضو ختم کند و چنين نباشد که مثلاً اوّل قسمت پايين سمت چپ را بشويد و سپس قسمت بالاى سمت چپ را بشويد.

ج. گر چه لازم نبوده ولى غسل باطل نشده است.

ج. غسل لازم نيست.

ج. اگر يقين به خروج منى باشد، غسل واجب مى‌شود.

ج. اگر انسان نداند که آن زمين فقط وقف قبرستان بوده اشکال ندارد؛ مگر در صورتى که ايجاد حمام موجب بى‌حرمتى به بدن مسلمان بشود، مثلاً آب به بدن او برسد که در اين صورت اشکال دارد.

ج. بعد از پاکى از حيض يک غسل به نيّت هر دو انجام دهد و هم‌چنين صحيح است قبل از پاک شدن از حيض غسل کند به جهت کمتر شدن پليدى باطنى، و هم‌چنين غسل‌هاى ديگر هم از او صحيح است.

ج. با فرض اين که جرميّت نداشته باشد، مانع نيست.

ج. اگر احتمال بدهد که بعدا پيدا شده، محکوم به صحّت است.

ج. بايد به وسوسه‌اش اعتنا نکند.