ج. اگر پس از بيدار شدن از خواب منى از او خارج نشده باشد، لازم نيست غسل کند.

ج. خير نياز ندارد.

ج. اگر به منى بودن آن علم دارد، فرقى نمى‌کند لذا اگر پس از غسل باشد، بايد دوباره غسل نمايد.

ج. چون به صورت طبيعى در هنگام غسل طرف چپ و راست آب به کف پا نيز مى‌رسد، در صورت احتمال رسيدن آب به کف پاها، غسل‌هاى گذشته او محکوم به صحت است.

ج. احتياط اين است که غسل را دو مرتبه به طور کامل انجام دهد و براى نماز و کارى که وضو براى آن لازم است، وضو بگيرد.

ج. مانعى ندارد به اميد عمل به وظيفه غسل کند، ولى بايد براى عملى که مشروط به طهارت است ـ مثل نماز ـ وضو بگيرد.

ج. احتياطا مى‌تواند در هنگام غسل حيض پس از طهارت از حيض هر دو را نيّت کند.

ج. حکم منى ندارد، مگر از روى شهوت خاصّى خارج شده باشد. و اگر نمى‌دانيد، حکم به جنابت نمى‌شود؛ مگر اين که بر تقدير متعارف بودن، احراز جنابت بشود و اين معنا بر شما قابل احراز مى‌باشد.

ج. مانع محسوب نمى‌شود.

ج. اگر مبطلات وضو پيش نيامده است، احتياج ندارد.