ج. چون حکم تعفير (خاک مالى) مختصّ به ظرف است.

ج. از حيث طهارت و نجاست اشکالى ندارد، و هم چنين اگر خاک در شيره مستهلک شود ـ که نوعا هم اين چنين است ـ ، خوردن آن هم بى‌اشکال است.

ج. نجاست کفّار ذاتى است و با رعايت بهداشت و نظافت ظاهرى متفاوت است.

ج. خير.

ج. بنابر احتياط واجب، نجس است و بعد از جدا کردن تکه‌ى پوست، مواد غذايى مزبور، تطهير شود؛ البته اگر عرفا پوست کنده شده بر آن صادق است، نه مثل ماليدن کشک در کشک مال.

ج. منظور اين است که چون پوست رقيقى زرده را احاطه کرده، نجاست از درون به بيرون و بالعکس سرايت نمى‌کند.

ج. مواد شوينده نمى‌تواند جايگزين خاک مال کردن ظرف شود و براى تطهير آن کافى نيست؛ مگر در مواردى که خاک مال کردن به واسطه‌ى ويژگى ظرف مشکل يا غير ممکن باشد

ج. با سرکه شدن، مجموع پاک مى‌شود.

ج. نجس‌اند.

ج. پوست مار اگر خون جهنده نداشته باشد، هيچ نوع آن، نجس نيست.