ما خیال میکنیم که معصومین علیهمالسلام به زیارت ما محتاجند. در ایام اربعین، کربلا پر از دستهجات شیعیان عراق از طوایف مختلف عربها و کردها میشد که یکی از آنها را در ایام سال نمیدیدیم، و در شعرهایشان از خاندان مرتضی علیهالسلام تجلیل و به آنها اظهار محبت و مودّت میکردند. اشخاص و جماعت متعدد از سرتاسر عراق، هر دسته از ناحیهای و در پیش هر جمعیت مرشد پیری بود که به دنبال او میرفتند. امام حسین علیهالسلام میخواهد بگوید: من به شما احتیاج ندارم، شما به ما خاندان محتاجید، چنانکه خداوند سبحان میفرماید: «وَ رَبَطْنَا عَلَی قُلُوبِهِمْ إِذْ قَامُواْ فَقَالُواْ؛ و دلهایشان را استوار کردیم که برخاستند و گفتند:...».١
همچنین میفرماید: «قُلْ لا تَمُنُّوا عَلَيَّ إِسْلامَكُمْ بَلِ اللَّهُ يَمُنُّ عَلَيْكُمْ أَنْ هَداكُمْ لِلْإيمان؛ بگو، اسلامتان را بر من منت ننهید، بلکه این خداست که بر شما منت نهاد و به ایمان رهنمون گردایند».٢ ما باید متشکر و ممنون باشیم که خداوند منان نعمت ولایت و مودّت آنها را به ما عطا فرموده است.