عاقبت گناه و گناهکاران

از حضرت امام رضا علیه‌السلام روایت شده است: «گناهِ یأس از رحمت خدا، بیشتر از گناهی است که شخص مرتکب شده است». اگر جلوی خود را در ارتکاب معاصی نگیریم، حالمان به انکار و تکذیب و استهزا به آیات الهی، و یا به جایی می‌رسد که از رحمت خدا ناامید می‌شویم. اگرچه برای هر گناهکاری روشن است که از رحمت خدا خارج شده است؛ رحمت واسعه الهی که: «إِذا کانَ یوْمُ القیامَةِ، نَشَرَ اللّهُ تَبارکَ وَ تَعالی رَحْمَتَهُ، حَتّی یَطْمَعَ إِبْلیسُ فی رَحْمَتِهِ؛ در روز قیامت خداوند تبارک و تعالی به‌حدی رحمتش را می‌گستراند که ابلیس در رحمت خدا طمع می‌کند».١

به عمر سعد در برابر قتل سیدالشهدا علیه‌السلام و اینکه چنان شخصیت بزرگ و بزرگواری را که خویشاوند او هم بود، از بین ببرد، چه وعده‌هایی داده بودند! ولی او نه به شاهی رسید و نه رئیس‌جمهور شد و نه به ملک ری رسید.٢

به خدا پناه می‌بریم! انسان چقدر و از چندین جهت باید حافظ خود باشد که عاقبتش به خیر باشد.

• ١. بحارالانوار، ج۷، ص۲۸۷؛ ج۶۰، ص۲۳۶؛ امالی صدوق، ص۲۰۵؛ روضةالواعظین، ج۲، ص۵۰۲.
• ٢. ولایت «ری»، «توابع ری» و «جرجان» به او وعده داده شده بود. ر.ک: بحارالانوار، ج۴۴، ص۳۰۵ و ۳۸۵؛ ج۴۵، ص۹؛ کشف‌الغمه، ج۲، ص۴۷؛ مثیرالاحزان، ص۵۰.