فرجام ظلم و معصیت

آقای عزیز، ظلم نکن؛ زیرا: «أَلْمُلْکُ یَدوُمُ مَعَ الْکُفْرِ، وَ لا یَدوُمُ مَعَ الظُّلْمِ؛ سلطنت با کفر پایدار می‌ماند، ولی با ظلم پایدار نمی‌ماند». همیشه که نمی‌توانی ظلم کنی. یهودی‌ها وقتی که مسلمان‌ها را در گوشه‌ای تنها پیدا می‌کردند، آنها را ضرب و شتم و اذیت می‌کردند؛ ولی باید بدانیم که همیشه نمی‌توانیم ظلم کنیم.

معصیت هم، ظلم به نفس است. معصیت مانند آن است که انسان لب چاه هزارمتری برود و بگوید: می‌توانم خود را به داخل چاه بیندازم؛ و به نظرش معصیت کار آسانی است، ولی عاقبت و فرجام آن، چه؟ و چه‌بسا انسان را به اسفل سافلین و دَرَکات جهنم برساند.