در حال بارگیری...
پس قهراً این کسانی که می‌گویند: این مداحی چیست؟ مصیبت‌خوانی چیست؟ اشک ریختن چیست، این‌قدر احمق هستند که نمی‌فهمند این اشک طریقه تمام انبیا علیهم‌السلام بود برای شوق لقاءالله، برای تحصیل رضوان‌الله، و مسئله دوستان خدا هم از همین باب است. محبت اینها هم اگر در فرح اینها و مصیبت و حزنشان اشک آورد، این هم همان‌طور است [مثل گریه برای شوق و خوف خداست]. دلیل خیلی است؛ اول اینکه همه انبیاء علیهم‌السلام از خوف خدا بکاء داشتند. آیا از شوق لقای خدا بکاء نداشتند؟ انبیاء علیهم‌السلام کارشان همین بوده است. اگر کسی انبیاء علیهم‌السلام را قبول دارد باید بکاء اینها را هم قبول داشته باشد. و همچنین [از ادله بر مطلب] این مسئله است که [در روایات] وارد شده و منصوص و ثابت است، در اذن دخول حرم سیدالشهدا علیه‌السلام که [شخص بگوید]: «ءاَدخل یا الله، ءاَدخل یا رسول الله، ءاَدخل...» و از تمام ائمه علیهم‌السلام استیذان می‌شود. (بعد در ادامه روایت هست که): «فإن دمعت عینک، فتلک علامة الإذن» اگر اشکی از چشم آمد، علامت این است که به تو اذن داده‌اند. این اشک چشم، به اعلی علّیین مربوط است. اما کیست که این مطلب را بفهمد، کیست که عاقل باشد؟!
اما نادان‌ها می‌گویند: اشک چیست ـ نعوذبالله ـ خرافات است، اینها چیست؟! این اشک چشم، به آن بالا مربوط است. عمل «امّ‌داوود» آن‌قدر مفصّل است که از ظهر تا غروب، بعضی‌ها آن را تمام نمی‌توانند بکنند [در آن نقل شده] که در سجده آخر آن، سعی کن اشکی از چشمت بیاید؛ اگر آمد، علامت این است که دعایت مستجاب شده است. عجب شما می‌گویید این اشک هیچ کاره است؟! نخیر این اشتباه محض است، این اشک به اعلی علیین مربوط است، از آنجا استیذان می‌کند، از آنجا استجابت دعا می‌کند.
