در حال بارگیری...
اگر دو گروه در برابر هم قرار گرفته و با یکدیگر در حال جنگ باشند و یک فرد از این دو گروه راه پیدا می‌کرد و رئیس گروه دیگر را می‌ربود، گروه بی‌رئیس یکی از دو راه را دارند: یا باید تسلیم شوند و یا بدون رهبر با دشمن مخالف بجنگند.
حال ما مسلمانان با کفار تقریباً همین طور است. مسلمانان زعیمی ندارند که در زیر لوا و پرچم او قرار گیرند؛ زیرا سنی‌ها که اصلاً قائل به زعیم و امام نیستند و شیعه هرچند اعتقاد به امام علیه‌السلام دارد، ولی در عمل و وضعیات مانند سنی‌ها هستند و با آنها فرقی ندارند! بنابراین، آیا حال، که همه مسلمانان ـ چه شیعه و چه سنی ـ اعتقاداً و یا عملاً زعیم ندارند، نباید در کنار هم بنشینند و چاره‌اندیشی کنند؟! آیا نباید محافظت و مواظبت کنیم؟! آیا نباید بنشینیم و راه محافظه را پیدا کنیم که چگونه از دست دشمن در امان باشیم تا دین و دنیا و مذهب ما محفوظ بماند؟از جمله راه‌های محافظت و مواظبت این است که اولاً، فریب کفار را نخوریم، ثانیاً، آنچه را که به ما هدیه(!) می‌دهند تا مجذوب آنها شویم و از این راه بر ما مسلمانان و منافع ما مسلط شوند و بر ما ظلم و ستم کنند، قبول نکنیم.
اقرب طوایف به حق و واقعیت از میان ادیان آسمانی، مسلمانان هستند و احقّ از همه فرقه‌های مختلف مسلمانان، طایفه شیعه است که مخذول و ذلیل و اِماء و عبید کفار می‌باشند!
