دین، تأمین‌کننده دنیای انسان

دنیای بهتر هم با امام حسین علیه‌السلام بود، نه با یزید، ولی انسان، خوشی و راحتی می‌خواهد و به هر چه می‌رسد، بالاتر از آن را طالب است و آرامش ندارد تا به نفس مطمئنه برسد. اما جهل و یا غفلت دارد که داشتن وسایل راحتی و رفاه، غیر از راحتی و رفاه و آرامش دل است: «أَلا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ؛ هان! دل‌ها فقط به یاد خدا آرام می‌گیرند».۱ یعنی تنها وسیله آرامش دل، ذکر الله است، ولی ما بر اسباب تکیه می‌کنیم و از مُسَبب‌الاسباب غافل هستیم و حال اینکه خداوند متعال می‌فرماید: «أَنَّ الْقُوَّةَ لِلَّهِ جَميعاً؛ قدرت، توانایی همگی فقط از آن خداست».۲ مگر اینکه انسان خودش از میان برود، که: «أَعْدی عَدُوک، نَفْسُک التی بَینَ جَنْبَیک؛ بزرگ‌ترین دشمن تو، نفس تو است که در وجود تو نهفته است».۳

برای ما امتحان پیش نیامده تا معلوم شود که با حسین علیه‌السلام هستیم، یا با یزید.

• ۱. رعد: ۲۸.
• ۲. بقره: ۱۶۵.
• ۳. بحار‌الانوار، ج۶۷، ص۳۶ و ۶۴؛ ج۷۱، ص۲۷۱؛ عدةالداعی، ص۳۱۴؛ عوالی‌اللآلی، ج۴، ص۱۱۸؛ مجموعه ورام، ج۱، ص۵۹ نیز ر.ک: کنزالعمال، ج۴، ص۴۳۱.