در حال بارگیری...
ائمه اطهار علیهم‌السلام هم ترس از جهنم داشتند و هم طمع به بهشت، ولی عبادت را برای خوف و طمع نمی‌کردند؛ زیرا جمله «وَجَدْتُک أَهْلاً لِلْعِبادَةِ فَعَبَدْتُک؛ تو را شایسته پرستش یافتم، پس پرستیدم» ۱ هیچ‌چیز به دست نمی‌دهد، که چرا عبادت می‌کنیم، بلکه قصه شمع و پروانه است؛ یعنی: أَهْلاً لِأَنْ یطْلَبَ وَ یرادَ وَ یعْبَدَ (اهل اینکه مطلوب و مراد و معبود باشی).
