طايفه هفتم (از طوایف اهل غرور): سلاطين و حکّام و صاحبان امرونهی اند. و فريفتگان و مغرورين ايشان نيز بسيار است؛ و ليکن آنچه اکثر ايشان به آن فريب می خورند، صفت عدالت و نيکنامی است.
بيان اين مطلب آن است که: عدالت، صفتی است که به واسطه آن، سلاطين ذوی الاقتدار بر يکديگر افتخار می توانند نمود؛ چون اين صفت، باعث دوام دولت و سعادت آخرت و نام نيک تا قيامت است. حتی اينکه فخر رسل صلی الله علیه وآله در مقام مفاخرت فرمود: «وُلِدْتُ فِي زَمَنِ الْمَلِكِ الْعَادِلِ»؛ يعنی «من در زمان پادشاه عادل _ که انوشيروان باشد _ متولّد شده ام».
سبحان اللّه! [عدالت] چه شريف صفتی است که چون شخص کافری به آن آراسته شد، سرور عالم، به تولّد خود در زمان او مباهات نمود.