«... در سحرگاه هر شب، منادیای از سوی خداوندگارِ برآورنده حاجات بدین معنا ندا در میدهد: «آیا درخواست کنندهای هست؟ آیا جویندهای هست؟ ای طالب خیر، پیش آی و ای طالب شرّ، کوتاه بیا». ... بنابراین مبادا و مبادا از منادی خداوند روی بگردانی، درحالی که او از تو میخواهد که در توان خود از گنجینههای خدا طلب کنی و تو به کمتر از آنچه تو را به سوی آن فرا میخواند، نیازمندی. ... اگر گوشهایت صدای آن منادی را نمیشنود، چنانچه تسلیم مولایت که خداوندگار دنیا و آخرت تو است، باشی و او را تصدیق کنی، قطعاً گوش عقل و دل تو آن را خواهد شنید».