در دیدار با مسئولان برگزاری دومین کنگره اخلاق پزشکی ایران، ٢٨ فروردین ١٣٨٧
البته طبیب، خیلی باید ملتفت [متوجه] باشد [که] کاری خلاف ایمان [از او] سر نزند. او (فرض کنید به اینکه اگر) برای فقرا هم معالجه میکند اما صاحب کار (خداوند) میداند که [چطور پاداش کارش را بدهد]. آدم [باید] اُجرت را از خدا بخواهد، نه از خود اینها(بیماران). شاید [بیمار] مال هم داشته باشد [ولی] مبارک نباشد و برکت نداشته باشد؛ اما صاحب کار میداند چه باید بکند.
معلوم میشود [که] مزد در هر کاری را [باید] از خدا بخواهد، و الّا همه حیوانات روزی میخورند؛ [آیا خداوند] به انسان مضایقه دارد؟ ابداً. خصوصاً روایت هم دارد که «اهل علم را، من ضامن ارزاقشان هستم»[١].