چه می‌شد اگر روابط ما با آقا امام زمان علیه‌السلام محفوظ می‌ماند؟

اگر بدانیم در محضر «عَینُ الله الناظِرَة»۱ هستیم، آیا روی آن را داریم که برای زیارت حضرت غائب علیه‌السلام اجازه بخواهیم، با اینکه با خواسته‌های واضح او مخالفت می‌کنیم، نماز و روزه را ترک، و غیبت و ایذا می‌کنیم. آیا می‌خواهیم به ما بفرماید: أَبَحْتُ لَکمُ الْمُحَرماتِ وَ أَسْقَطْتُ عَنْکمُ الْواجِباتِ (حرام‌ها را برای شما حلال نمودم، و واجبات را از شما برداشتم).

مقصود اینکه چه می‌شد به‌واسطه‌ی بندگی خدا، روابط ما با آن آقا محفوظ می‌ماند؟ دیگران نگذاشتند، هرچند ما هم مقصریم و نخواستیم اتصال میان ما و آن حضرت محفوظ باشد، وگرنه هرکس یک ارتباط و اطمینانی پیدا می‌کرد، و روزی می‌آمد و توبه می‌کرد و تابع او و عاقبت به خیر می‌شد.

• ۱. درباره‌ی اینکه ائمه معصومین علیهم‌السلام عین‌الله‌الناظرة هستند، ر.ک: بحارالانوار، ج۲۶، ص۲۴؛ توحید صدوق، ص۱۶۷؛ معانی الاخبار، ص۱۶.