استاد ما (شیخ محمدحسین غروی اصفهانی) میفرمود: ما گاهی آقای میرزا محمدتقی شیرازی رحمهاللّه را امتحان طلبگی میکردیم؛ بهاینصورتکه یک هفته در نماز، حتی در اذان و اقامه، ایشان حاضر میشدیم، در درسش شرکت میکردیم، در درس حرف میزدیم، اشکال میکردیم، در کوچه و بازار به ایشان تعظیم و احترام میکردیم، دستش را میبوسیدیم، ولی یک هفته هم بهعکس آن، نه به نماز و نه درس میرفتیم و اگر میرفتیم حرف نمیزدیم، در کوچه اعتنایی به ایشان نمیکردیم. اما میدیدیم که ایشان در باطن در دو هفته یکجور است و میفهمیدیم که فوقالعاده است.