عجایب و غرائبی از علمای نجف در سادهزیستی دیدیم. همراه با شخصی میهمان آقایی بودیم؛ به منزل آقا وارد شدیم و دیدیم تنها در گوشه اطاق به اندازه نشستن فرش است. آقای دیگری هم در منزل، روضهخوانی داشت و در اطاق به مقدار ضرورتِ روضه، فرش بود.
آقای بروجردی رحمهالله نیز میفرمود: به اطاق فلانآقا رفتیم و دیدیم تمام اطاق فرش ندارد. آقای بروجردی رحمهالله از آقای عباسعلی، پدر راشد (معروف که در زمان شاه در رادیو سخنرانی ایراد مینمود) نقل میکرد که به بازدید آقایی رفتیم و دیدیم تنها مقداری از اطاق او مفروش است؛ به او گفتیم: شما علمای نجف، در اینجا اینهمه ریاضت میکشید، اما وقتی که به ایران میآیید چرا ریاضتهایتان را فراموش میکنید؟!
البته اینگونه امور، دایر مدار وسعت زندگی و عدم آن است و مهم این است که دلبستگی نباشد.