مأمون ظاهراً در ماجرای مخالفت با قائلان به قدمت قرآن، به امام جواد علیهالسلام مراجعه نموده بود؛ زیرا اگرچه خودش را اعلم علمای عامه میدانست، ولی به مقام و علم امام جواد علیهالسلام اعتراف داشته و به امامت آن حضرت قائل بود و آن حضرت را اعلم از همه میدانست؛ با اینکه آن حضرت پیش کسی درس نخوانده بود. درهرحال، مأمون، شیعۀ اعتقادی بوده است، هرچند شیعه عملی نبوده است. در ماجرای بحث مخلوق و عدم مخلوقبودن قرآن با علمای اهل تسنن، قصد کشتن آنها را داشت؛ ولی خبر وفاتش رسید و همه آزاد شدند.