ممکن است اِبداء احتمال شود که پیامبر اکرم صلیاللّهعلیهوآلهوسلّم و ائمه اطهار علیهمالسلام دارای دو روحاند: یکی روحی که «کانَ ینْسی؛ فراموش مینمود» و روح دیگر که ملتفت و ذاکر بود.۱ و این روح هم دو روح بوده: یکی روحی که در هر سال یک بار در شب قدر بر قلب امام علیهالسلام همراه با فرشتگان نازل میشود؛ «تَنَزَّلُ الْمَلائکةُ وَ الرُّوحُ؛ ملائکه و روح فرود میآیند»۲ ـ که روح غیر از ملائکه است ـ۳ و روح دیگری که انبیا علیهمالسلام را تسدید میکند، که همان روحالقدس است:۴ «وَ أَیدْنَاهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ؛ و او را به روح قدس مؤید نمودیم»؛۵ «قُلْ نَزَّلَهُ رُوحُ القُدُسِ عَلی قَلْبِک بِالحقِّ؛ بگو: روح امین آن را بر قلب تو نازل نمود».۶