حِمیَری در زمان امام باقر و صادق علیهماالسلام بود و دیوان او معروف است و شعرهای خوب و زیادی دارد. باری از شتر جابهجا میشد، پرسیدند: چیست؟ گفتند: رائیات حِمیَری است. چنانکه مرحوم سید رضی هم همینطور است، یعنی خوب و زیاد شعر گفته است.
میگویند: یک وقت حاجی نوری رحمهالله، صاحب مستدرک، در سفر کربلا، پیاده از نجف تا کربلا با همسفریها مشاعره میکنند و ایشان در تمام این مسافت، در جواب اقتصار میکند بر شعرهایی که در مدح حضرت امیرالمؤمنین علیهالسلام سروده شده است. واقعاً شایسته است انسان شعر را برای این منظور حفظ کند!