چند نکته طبّی

خرما، شیر، ماست و زیت (روغن زیتون)، جامع بین غذا و دواست. هم دواست و هم غذا. در بسیاری از موارد انسان به غذایی میل دارد، ولی مظنون است که مضر و موجب مرض و یا مُبطی (طول کشیدن بهبودی بیماری) است.
اخلال در نظم خوردنِ غذا و هضم آن، و نیز اخلال در نظم خواب و دیگر کارها، موجب تأخیر تأثیر در آنهاست؛ لذا درباره رسول‌اللّه صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلم آمده است: «کانَ إِدامُهُ الْجُوعَ؛ جوع و گرسنگی، خوراک و غذای او بود».۱

امتحان شده و مجرّب است در وقت افطار، نان و چای برای صائم از طیّباتی که دیگران می‌خورند، بیشتر لذت دارد. آری، قرآن و عترت علیهم‌السلام دنیای ما را نیز تأمین کرده‌اند.

• ۱. نهج‌البلاغه، ص۲۲۷؛ بحارالانوار، ج۱۴، ص۲۳۸؛ شرح نهج‌البلاغه ابن‌ابی‌الحدید، ج۹، ص۲۲۹؛ مکارم‌الاخلاق، ص۸.