انسان چقدر به مرگ نزدیک است و درعینحال چقدر آن را دور میپندارد و از آن غافل است! آقای حائری۱ میفرمود: «در خواب دیدم که عزرائیل به من فرمود: شما باید استراحت کنید».
با اینکه میدانیم خواهیم مرد، بلکه فقط وقت مرگ معلوم و یا مظنون ما نیست؛ زیرا هر شب در عوالمی از برزخ میرویم که هیچ اختیارش دست ما نیست، چنانکه قرآن شریف میفرماید: «قَضَی عَلَیهَا الْمَوْتَ؛ مرگ را بهصورت حتمی بر آن نوشته است»۲همچنین میفرماید: «فَيُمْسِكُ الَّتي قَضى عَلَيْهَا الْمَوْتَ وَ يُرْسِلُ الْأُخْری؛ آنگاه نَفْسِ کسی را که خداوند مرگ او را حتمی نموده نگاه میدارد و دیگری را رها میکند».۳ و در سجده نخست بعد از بیدار شدن از خواب برای انجام نماز شب مستحب، وارد شده است که گفته شود: «أَلْحَمْدُ لله الذی أَحْیانی بَعْدَ ما أَماتَنی؛ سپاس خدایی را که مرا بعد از مرگ، زنده گردانید»،۴ بااینهمه، اینگونه از مرگ غافل هستیم! بله، اشخاصی بودند که همیشه مهیا، منتظر و به یاد مرگ بودند.