عکس‌نوشت سه‌شنبه ٢١ آذر ماه ١۴٠٢

دلم پول پاکیزه می‌خواست که بزنم به زخم خرج دوا و درمان بیماری.

لنگ پنجاه‌هزار تومن بودم برای نسخۀ آزمایش

و دلم به استفاده از پول بچه‌هایم راضی نمی‌شد.

می‌دانستم پول در بانک می‌گذارند، وام می‌گیرند

و آن پول‌ها توی زندگی‌شان وارد شده.

دلم قرص بود که روزی را خدا می‌رساند.

یک روز کسی از طرف آقای بهجت قدری نبات و یک پاکت آورد؛

توی پاکت، همان پنجاه‌هزار تومن بود.